Yavrum Şiiri - Mehmet Serdar Ateş

yavrum, yavrum, yavrum,
gül kokulu yavrum,
ceylan gözlü yavrum,
sırma saçlı yavrum.
nasılda büyüdün böyle,
doğduğun gün gözlerimin önünde,
küçücük bir ağız, mini mini parmaklar,
mahsum mahsum bakışlar,
etrafına huzur veren duruşlar,
günahsız,sabî yavrum benim.
cennet kokulu nefesin,
ipek gibi yumuşacık tenin,
yumru yumru ellerin,
neşe dolu gözlerin,
ben hep o günleri özlerim.
ne çabuk büyüdün,
tıpış tıpış yürüdün,
bazen hastalanıp soldun,
çiçek gibi bir açıp bir soldun,
ateşlerle kavruldun,
bir oraya bir buraya savruldun,

yavrum, yavrum, yavrum,
baş ucunda sabahladık,
yandık kavrulduk,
doktor doktor savrulduk,
senden önce biz mahfolduk.

yavrum, yavrum, yavrum,
sen bir güldün,
içimizde güller açtı,
yuvamıza neşe saçtı,
Allah seni bize emanet saldı,
Ey can! onlar bize Allah`tan emanet,
en tehlikeli şey emanete hiyanet.

14.01.2006