Yavrum Şiiri - Kemal Doğanay

Çocuklara bile verecek param,
Artık bulunmuyor inan ki Yavrum!
Bütün tatlılarla bozuldu aram,
Artık yenilmiyor inan ki Yavrum!

Ellerim titriyor saçlarımda ak
Yalnız gideceğim elimi bırak
Nedense bitmiyor bende ki merak,
Artık bilinmiyor inan ki Yavrum!

Doktor rapor verdi gözlük elimde
Bildiğim dualar düşmez dilimde
Ağrılar durmadan artar belimde,
Artık çekilmiyor inan ki Yavrum!

Odalar karanlık ışıklar sönmüş
Hayalim kalmadı maziye dönmüş
Sevdiğim insanlar çok erken ölmüş,
Artık sorulmuyor inan ki Yavrum!

Yıllar çabuk geçti bense yoruldum
Deli-dolu koştum şimdi duruldum
Çarklarım dönmüyor yarım kuruldum,
Artık durulmuyor inan ki Yavrum!

Al şu çakmağımı boşa çakmayım
Gözlerim sulanır sana bakmayım
Sıcak havalarda ateş yakmayım,
Artık yorulmuyor inan ki Yavrum!

DOĞANAY’ım derim maziye hasret
Ben de döneceğim yeter ki sabret
Bizi de harcadı o zalim gurbet,
Artık bilinmiyor inan ki Yavrum!

Kemal DOĞANAY