Yavrularım Şiiri - Ayten Özlem Yeşilçalı

Yüreğim yanıyor yavrularım...
yoklugunuz hançer gibi saplanır yüregime.
sizi,sizi özledim yavrularım.
Sizi düşünürken ruhum ürperdi.
Gözyaşlarımı tutamadım.
Utanmazsam çocuklar gibi;
hıçkıra hıçkıra aglayacaktım.
Ama yapamadım.
Bakışlarınızı özledim yavrularım..
O kadar tatlı bakışlarınız var ki;
gülücükler salıyordunuz dünyama.
Gülümsemeyide unutmuşum burada.
Sarılmayı özledim yavrularım.
Size sarılmayı,kokunuzu içime çekmeyi özledim.
Şimdi,kim susturacak beni,kim.
Her şey üstüme üstüme geliyor.
Yerinde rahat durma diye.
Bilmiyorlar ki?
Ben artık sizleri üzmemek için susuyorum.
Uykularımı yitirdim bu dört duvar arasında.
Başınızı göğsüme yaslayıp,
saçlarınızı okşamayı özledim.
Sabah kahvaltılarını yapmayı sizinle didişmeyi;
Özlüyorum yavrularım.
Dar gündür be anne çabuk geçer der gibisiniz.
Geçmiyor ne günler nede geceler.