Yavrularım Şiiri - Münire Çetin

Ah güzel yavrum,
Sürmeli kuzum, ceylanım
Ben sizi hiç bırakır mıydım?
Ağlayınca silmez miydim gözyaşlarınızı?
Üşüyünce sımsıkı bağrıma basmaz mıydım?
Yavrum, yavrularım!
İlahi emir böyleymiş...
Kaderde kısacık buluşmak varmış!
Sizlere doyamadım, doyamadım yavrularım!
Beni omuzlarında götürürlerken feryat etmedim mi sanıyorsun?
Gözlerimi sürmelerken ağlamadım mı sanıyorsun?
Üzerime kürek kürek atılırken topraklar
-Durun örtmeyin üstümü!
Benim yavrularım var
Onlar bensiz neyler
Biri kundakta, biri beşikte, biri kucakta! dedim.
Figan-ı ah ettim
Ağladım sızladım yavrum
Ben ağladıkça toprak üstümde daha bir ağırlaştı
Yer beni daha sıkı sardı
Duymadılar yavrum feryadımı, duyamadılar...
Ağlama da sil gözlerini
Kimseye belli etme kederini yavrum
Bir gün yine bir araya geleceğiz
O zaman hiç bırakmayacağım sizleri
Hiç! ...
Hiç kimseye vermeyeceğim
Sımsıkı saracağım yavrum sımsıkı!
Doyasıya öpeceğim o gül yanaklarınızdan
Doyasıya koklayacağım o güzel cennnet kokunuzu
Hadi yavrum sil gözlerini
Kardeşlerine iyi bak
Ben anne olamadım ömrüm yetmedi
Sen onlara anne ol
Küçük anneleri ol
Üzülme yavrum sabırla her şey olur
Sabret yavrum
Allah herkesin yardımcısıdır
Allah garipleri korur
Sil artık gözlerini
Ağlama yavrum
Yavrularım! ...