Yavrucak Şiiri - Umut Gül

Dün yine geldi mektebe
Yavrucak,
Sokaklar kar,
Ayaklar yalnayak,
Yine günaydın öğretmenim
dedi...
iliklerine işlemiş soğuk,
ama yinede gülümseyerek,
türküm, doğruyum, çalışkanım
dedi...
büyük bir istekle gürleyerek,
soğuk dinmez burada,
kar hiç bitmez,
çile bitmez burada,
ama yaşam biter...
yamalı pantolon,
eskimiş paramparça gömlek,
bu soğukta titreyerek,
yavrucak a, b, c yi
öğrenecek...

(1986 Ağrı)
'MUTLULUKLAR YÜZÜNÜZDEN EKSİK OLMASIN SEVGİLİ ÇOCUKLAR'

“Sevdim ben bu şehri, beyaz örtüsüyle
Anımsarım hep bir bardak demli çay özlemiyle”

Lapa lapa kar yağıyordu şehrin üzerine
Üşüyen ellerini bıraktığında ellerime
Trenler geçerdi ardı ardına
Her biri ayrı bir yöne giden
Titrerdi minik serçeler damlarında
Biz koklaşırdık saçaklarında
Donarken bütün şehir,
Yanardık biz kor alevlerde
…
Göründüğünde sen karşı kaldırımda
Sanki bir asır yürürdüm her adımımda
Başımıza yağarken kar, güller doldururdun yüreğime
Yayılırdı içime bahar kokusu
Nefesin karıştığında nefesime
…

Gitmek istemiyorum diye haykırdığımda
Titreyen dudaklarından döküldü dualar
Hıçkırıklar düğümlendi boğazımıza
Biz sustuk göz yaşlarına boğuldu anılar
…
Durduramadım zamanı sevdiğim bu şehirde
Şimdi bir başka vuslatı özlemekte yüreğim
Donuyorum minik serçeler gibi
Titreyen ışıklar altında
Sen üşüme birtanem
Gönderip uykuya tüm yıldızları
Aydınlatırım hayalimle gecelerini
Isıtırım düşlerimle ellerini…
…
Haydi..!
Hasreti vur zincire
Sokul yine yüreğime
Dokundururken dudaklarını dudaklarıma
Haykır var gücünle,
“Seviyorum seni Can..! “ Diye