Pervasız esintili sabahlarda
erik kokulu çocukluklar örselenir.
Ama sen büyüyeceksin yavrucağım
hemde hiç farkına varmadan.
Büyüdükçe susacak,sustukça birikecek
ve biriktikçe kabullenemeyeceksin hiçbir şeyi...
Sonra yeniden konuşacaksın,
lakin daha dolu daha ayakları yere basarak.
Öğütler verecek, dur diyeceksin
kötü, mekruh, sonsuz gidişata inat...
Ancak gecikmiş olacaksın yavrucağım.
Kimseler dinlemeyecek
belkide istemeyecek seni
en sevdiklerin...
Ne yapacaksın sonra biliyor musun yüreğim?
Yeniden alışkın olduğun
duruma döneceksin.
Susacaksın yavrucağım susacaksın...
İşte acısı budur nazlı bebeğim,
yaşayacağın hayatın...
Her şeye inat
damla damla esen bir sabahta
hoş geldin yüreğime...
Erik kokunu koru
tanrısal beyazlığıyla teninde...
Kayıt Tarihi : 13.8.2006 17:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Bulut](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/13/yavrucagim-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!