Yavru Papatya Şiiri - Berat Atakan Koç

Anılarım hatırlatır seni gece çökünce,
Her gece rüyalarımda seni görünce,
Anında uyanıyorum nedense,
Tam da dudaklarından öpünce.

Yine sis çökmüş karanlık bir geceyi,
Seninle süslerken buldum kendimi.
O güzel gözlerinin bulamadım dengini,
Aşkım yapraksız yavru bir papatya,
"Seviyor." demeden anlattı derdini.

Belki hiçbir zaman tutamayacağım belini,
Görünce heyecandan yutacağımdır dilimi,
Belki sen görmeden öldüreceğimdir delini,
Neyse boşver yazmadan duramam zaten ben,
O yüzden belki de hiç tutamam ellerini.