Yavru Deniz Kaplumbağası Şiiri - Özgür K ...

Yumurtadan yeni çıkmış bir deniz kaplumbağasının
kızgın kumlardan köpüklü dalgalara doğru koşarken
bir kuşun gagasında yem olması gibidir benim çocukluğum.

Eksik kalmış
yarım
tamamlanmamış
bitivermiş
üzüvermiş
ve acısı hala geçmemiş…

Oysa daha âşık olunacak çok kız
küçük yüreğimin heyecanla çarpacağı çok gün
oynanacak çok top
bahçe hortumundan terli terli içilecek daha çok su vardı.

Hala okullar kapanınca uzun yaz günleri bitmek bilmemeliydi
hala evde yalnız kalınca saatlerce kendi kendime konuşup;
asker, doktor, diş hekimi, ünlü futbolcu, şarkıcı, itfaiyeci, kaloriferci olabilmeliydim.
Hala daha tazecik olmalıydı annemin sesi, yüzü de hala genç ve pürüssüz.

Henüz cep telefonu icat edilmemiş olmalıydı,
turuncu telefon kulübelerine girip abuk sabuk tuşlara basarak
jeton düşürmeye çalışmalıydık hala.
Yılbaşlarında sevdiklerimize simli kartpostallar yollamalıydık,
televizyondaki tek kanal istiklal marşı ile açılıp istiklal marşı ile kapanmalıydı hala.

Henüz iklimler bu kadar sıcak
kentler bu kadar kalabalık
cahil bu kadar cesaretli
yalancı bu kadar özgüvenli
yarınlar bu kadar karanlık olmamalıydı.
Hala okula ilk başladığım gün
afrika savanlarında öksüz kalmış bir ceylan yavrusu gibi titrek titrek ağlamalıydım.
Hayatın bir garip oyunu işte,
okula ilk başladığım gün de ağlamıştım,
ilkokul son sınıfta okullar kapanırken de…
Oysa hiçbir çocuk hiçbir zaman ağlamamalıydı,
doğarken bile gülmeliydi insan.
Ve bütün deniz kaplumbağaları yumurtadan çıkıp
köpüklü dalgalara doğru koşarken,
bütün aç kuşlar gül yaprakları dökmeliydi sadece onların yollarına…