Yavru Ceylan Şiiri - Mehmed Sarı

Yavru ceylan,
Gün doğar
süpürüp atar karanlıkları
yaşamın aynasından,
Işır bahtı umut dünyasının
Ve beklenmedik bir anda
...........dikiliverir ayağa
cesur bir cengaver gibi
yerde sürünen kalabalıklar..
...............................
Yavru ceylan,
Yalçın dağların ürkek maralı
Kara yokluğun isyankar kızı,
Kanımızın her damladığı yerde
.....................kızıl güller açıyor,
Tomurcuklanıyor yaşam üreten ellerimizde
Çırpınıyor gönüllerde bir sevdalı kuş,
Yalazlanıyor dağ doruklarında sabah,
Uyanıyor toprak bin yıllık uykusundan,
Tutuşuyor yürekler mutluluk ateşiyle...
Ve gün ışınları
yırtarak gecenin kara çarşafını
şaha kalkmış alev kanatlı taylar gibi
dövüyor karanlığın bağrını...
...........................
Yavru ceylan,
Dağlar otağın senin
Gönüller bağın senin
Yaşamak çağın senin
Ölmemeli yavru ceylan!
...........................................
Yavru ceylan,
Toprağa tohum gerek
arıya çiçek
ve bize
fırtınalı bir sevda
ve sevdalı bir yürek.
Yaşamı yaratmak için yeniden
yaşamı güzel ve görkemli
arı gibi petek petek...
Ve döğüşmek
apaydınlık yarınlar için,
Döğüşmek karanlıklara karşı,
Dünyaya niye geldik,
Yaşamadan ölmek niçin..?

Eylül 1974
Andırın