Daha yavaş yaşıyorum artık hayatı
Sindirerek çıkıyor ağzımdan kelimeler
Biraz daha sakin adımlarım, yürürcesine…
Küfürler bile az dolanıyor ağzıma
Nefesin kıymetini yeni anlıyorum.
Her gün biraz daha geç batıyor
Ve daha erken uyuyorum geceleri
Zamansız hoyrat harcadığım sevgileri
Kaptırmıyorum artık heyecanıma…
Ölümler geliyor ve tükeniyor sevdiklerim
Yalnızlığın korkusu ve korkak bir yalnızlığın
Terk edilmiş yanlarımı okşadığını duyuyorum…
Daha yavaş yaşıyorum artık hayatı,
Bir gördüğünü bir daha görmeyeceğini biliyor gözlerim
Ağzımdan kopmuş kelimelerin
Açacağı yaraları düşünerek yaşıyorum
Belki toy çocuksuluğum ölüyor
Ruhum yaşlanıyor artık…
Daha çok özlüyorum maziyi…
Kayıt Tarihi : 9.1.2010 03:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)