Yavaşca akan yanlarım Şiiri - Orhan Hatıl

yavaşca akan yamur damlaları
ve son baharımız
şehir küf kokulu isdiritye
damağımızda öpüşlerimizin ıslaklığı yerine fırtına dalgaları
şırıldarda gider bu yalnızlık,
hafifleyerek,sendeleyerek
kapkaç kıvrımlarında hasret çekerek

büyüttümüz sevdamız koynumuzdan çıkarken mi
senin gözlerindeki yalan uykudan uyanıncamı soldu
böyle kara güneş gibi çöktü üzerimize dünya
sağdan vurdu felçli yanlarım
ağır geldi yanılgılar ölsen kurtulamazsın

Ankaranın bütün gece konduları ve kızılayı
yüreğimin gemisi işte karada yüzüyor
kimsesizce Ankarada kendini kaptan sanıyor
yüreksizse evler
şahit olunan aşklarda yosun yalnızlığı varsa
deniz yoksa
ülküler ölmüşse
ben bensem
çok vardır gerçek sevilmeye