Yavaşca Şiiri - Mözgür Özbek

YAVAŞCA

seli gider kumu kalır
gül dediğin diken olur
dertler hepmi beni bulur
zulum yavaşca yavaşca

dost eline düşer yolun
bitmez gönlünde huzurun
yıkılırsan eger bir gun
pulsun yavaşca yavaşca

zalımlara güvenilmez
gönlümdeki derya deniz
söylerim neler bilseniz
duymaz yavaşca yavaşca

ömür bitti gidiyorum
size veda ediyorum
şer nedir bilmiyorum
duam yavaşca yavaşca

yakan yakmış harabını
almaz asla turabını
yananların bin ahını
çıkar yavaşca yavaşca

sen yalancı kader zalım
yürümez oldu kervanım
yol bilemeyen ozanım
körüm yavaşca yavaşca

yakasım var bedenimi
vurun koluma zinciri
dertli zalim kaderimi
yazar yavaşca yavaşca

ettiğin sanada kalmaz
seninde yüzün hiç gülmez
yalancının mumu yanmaz
söner yavaşca yavaşca

gidenler dönemez geri
herkes tadacak eceli
kapandı hayat defteri
okur yavaşca yavaşca

isyanım var hayatıma
eremedim muradıma
ömrün dikenli yolunda
yürür yavaşca yavaşca

sustum beni küçümsedin
konuştum yalancı dedin
sen beni hiç göremedin
hiçsin yavaşca yavaşca

attın beni bir kenera
kar oldum bahar ayında
deli rüzgarım dağlarda
eser yavaşca yavaşca

ecelime nişan taktım
azraile sözüm kestim
sen gittin işte ben bittim
ölüm yavaşca yavaşca

inanmadım böylemiydin
soysuza beni değiştin
gitme dedim dinlemedin
gider yavaşca yavaşca

elbet yolun şaşırırsın
sadakat nedir anlarsın
dumansız ateş olursun
tüter yavaşça yavaşça

edepli edepden susar
hafifler her dala konar
avcı gelir kanadın kırar
ağlar yavaşca yavaşca

hayat sana zevkli oyun
dosta çıkmaz olmuş yolun
loş ışıklar senin olsun
parlar yavaşca yavaşca

boşuna geçer her günün
alkışlar senin ödülün
poh pohlarda senin gönlün
safsın yavaşca yavaşca

garip gönül yanar oldu
yanar yanar söner oldu
yaralarım diken oldu
batar yavaşca yavaşca

M.Özgür özbek