Yavaş Yavaş Ölüyorum Şiiri - Orçun Kırlaç

Bu yürek benimle beraber yaşamak zorunda mı? Acılarıma acı katıyor her gün,zamanın hiçbir şeyi düzelttiği unutturduğu yok,her gün daha ağır yükler biniyor omuzlarıma her geçen gün daha bir yere batıyorum bu aşk uğruna.Değer mi diye düşünüyorum bazen sabahlara kadar,yaş kalmıyor gözümde bedenim halsiz ağzım kurumuş gözlerim buğulu görmüyor eskisi gibi evreni.adım atıyorum sen geliyorsun aklıma sendeleniyorum dümdüz yollarda,uyuyorum gözlerin giriyor kesik uykularıma beynimde zehirli okla uyanıyorum atıyorum kendimi sonsuz karanlığa.Böyle geçiyor her günüm her gecem,yalan gelmesin bu söylediklerim sana ekmekteki buğday kadar doğru ve yalansız bu sözlerim. Dua ediyorum evden çıkarken sabahları ne olur allahım bir anlık olsa bile çıkar onu karşıma diye,ama çıkmıyorsun hiç karşıma, yasaksın bana ya da çok uzaksın artık buralara.Ayrılalı tam 5 yıl 18 gün olmuş öyle diyor takvim vay anasını be 5 sene 18 gündür görmüyorum seni,duymuyorum kokunu bedenimde,hiç yok artık yastığımda saçlarının teli.Hatırlıyor musun o masum yalansız ve saf hayallerimizi, hepsi yok oldu tıpkı senin gibi onlarıda aldın gittin yanında ben en soğuk ve karanlık odalarda bir başıma.Bitiyorum artık inan büyüdüğümede aşık olduğumada lanet ediyorum,bütün hayallerimi asıyorum en hasta yerlerinden kalakalıyorum böyle bir başıma en çaresiz hastalıklarla,ve inana artık yavaş yavaş ölüyorum.