Bir evin sofrasında çatal kaşık sesleri azaldıkça,
Olmadık vakitlerde atılan şen kahkahalar da azalır.
Kapının önündeki terlik, ayakkabı gittikçe,
İçinde, gidenlerin yokluğu da çoğalır.
Yaşam böyle gariptir işte!
Yavaş yavaş kesilir sesler.
Yavaş yavaş gider ayaklar.
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta