Yavaş Yavaş Şiiri - Gürbüz Papağan

Ömür sarayının her gün bir taşı düşer,
Sarayı viranda gönül gaflette gezer,
Beden sermayesin eyledim pazar,
Nice kardan üzdüm el yavaş yavaş,

Yıllarca bir hiçe umut bağladım,
Ardı sıra sele döndüm çağladım,
Bağrıma basmadık taş bırakmadım,
Kırıldı tuttuğum dal yavaş yavaş,

Hasta yatağımda dilim, damağım kurur,
Göz yaşlarım bıldır bıldır dökülür,
Anam, bacım baş ucumda oturur,
Çekilir bedenden can yavaş yavaş,

Garip bir yolcuyum meçhuldür sonuç,
Dostun muhabbeti bu yolda büyük güç,
Gürbüzüm kalbimde en safi sevinç,
Gider yaradana yol yavaş yavaş,