Yavaş yavaş Şiiri - Ahmet Bekteş

Yüksek uçan gönül, yorulur bir gün,
Ölçü terazisi, kurulur bir gün,
Herkesin yaptığı, sorulur bir gün,
Döner mi acaba, dil yavaş yavaş.

Nefse uymayıp, zikreylemeli,
Nimetleri yiyip, şükreylemeli,
Ecel gelir diye fikreylemeli,
Dünyadan çekilir el, yavaş yavaş.

Kabrin üzerine dikerler taşı,
Bir avuç toprağa koyarız başı,
Baba, oğlu görmez, kardaş kardaşı,
Gider, geri dönmez yol, yavaş yavaş.

Teneşire ılık suyu koyarlar,
O nazik bedeni, tutup soyarlar,
Ölüm haberini artık duyarlar,
Gelir gider dost ve el yavaş yavaş.