Yavaş Yavaş Şiiri - Veysel Soysal

Ben yemişim şu feleğin taşını.
Yemişli dal eğer imiş başını.
Neyleyeyim muhabbetin boşunu.
Boşalıp gidiyor öz yavaş yavaş.

Geçmişimi aynalarda izlerim.
Annacımda söyleniyor gizlerim.
Sabah akşam sızılıyor dizlerim.
Önünü görmüyor göz yavaş yavaş.

Arar oldum gençliğimin tavını.
Unutmuşum Lokman Hekim savını.
Kimler sular sevdaların lavını?
İçimde sönüyor köz yavaş yavaş.

Geliyor akıbet bendini yıkmış,
Gafil ancak altmışında ayıkmış.
Veysel Soysal uyak askıya çıkmış;
Gel de muammayı çöz yavaş yavaş.