Yavaş yavaş! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Başlasın kendinle savaş! ”

Dertlerle çileler, başlasın harbe
Ben gibi derbeder, ol yavaş yavaş
Uçama bir daha, başka bir kalbe
Kırılsın kanadın, kol yavaş yavaş

Kaçırdın güzelim, çoktan treni
Sana bir ömür o, aşk’ı vereni
Kaldır da başına, o ellerini
Şimdi saçlarını, yol yavaş yavaş

Huzuru çok gördün, yaşatmadın ki
Kalbimi sevgiyle, kuşatmadın ki
İçimde kederi, boşaltmadın ki
Dertlerle güzelim, dol yavaş yavaş

Gülmesin o yüzün, ağlasın senin
Kaderin şansını, bağlasın senin
Gözlerin yaş ile çağlasın senin
Bir çiçek misali, sol yavaş yavaş

Dertler denizin de, bat sen kayıkla
Pirincin taşını, sen de ayıkla
Her gece düşünde, beni sayıkla
Aklına getir de, an yavaş yavaş

Doğmasın bahtına, ne ay ne güneş
Benden beter olsun, kalbin çilekeş
Sönmesin içinde, korlanan ateş
Sende benim gibi, yan yavaş yavaş

Kalma hiç gönül de, daima taşın
Düşsün o yerlere, gururlu başın
Aksın da bir sele, dönsün gözyaşın
Boşalsın damardan, kan yavaş yavaş

Acılar ömründen, geri kalmasın
Sönsün gözlerinin, feri kalmasın
Kalbinin yanmayan yeri kalmasın
Kavrulsun bedenin, can yavaş yavaş

Kaybedesin sende, evin yolunu
Sana da oynasın, kader oyunu
Ayrılık getirsin, senin sonunu
Eriyip tükenip, bit yavaş yavaş

Yüreğin ömrünce, aşk’ı dilesin
Ah’ımdır bu sana, bunu bilesin
Yaşarken vefasız, sende ölesin
Ecelin peşinden, git yavaş yavaş

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA