Yavaş, Yavaş Şiiri - Hacı Veli Soylu

Yavaş, Yavaş

Zamanı beklerken geldik sonuna.
Haydi biletini al yavaş, yavaş.
Yanaştı tren artık gar meydanına.
Otur bir köşeye geç yavaş, yavaş.

Ağır, ağır ilerlerken raylardan,
Koltuğuna geçti bizim kahraman.
Çıkardı meyini koyduğu dardan,
Doldur, kadehini iç yavaş, yavaş.

Sırlara dem olan karanlık birden,
Sarıyor ruhumu senle giderken,
Bir çocuk misali yattığı yerden,
Kısık gözlerini, aç, yavaş, yavaş.

İlerlerken ağır, ağır duraktan,
Birisi bakıyor sana uzaktan.
Kapattın perdeyi sen ona çoktan.
Hafifçe arala, bak, yavaş, yavaş.

Sabah kızıllığa dönüşürken tan.
Toros dağlarının aralığından.
Dünyaya açılan o dar kapıdan.
Sende geçeceksin, bil, yavaş, yavaş.

Korna sesi Göce dağa vurunca;
Gönlüme düşüyor eski bir yara,
Asırlar olsada bir sızı hala.
Eski yaraları deş, yavaş, yavaş.

Hayat trenine bindik bir kere.
Nerde ineceğiz, hangi menzilde?
Ulaşmadan kalır isek geride.
Hedefe götürün, ten, yavaş, yavaş.

Hayat treninde kaç yolcu sefer?
Lale güle sormuş! Gül boyun büker.
Son durak yazıyor ona haber ver.
Söyle kulağına, in; yavaş, yavaş.