Yavaş Yavaş Şiiri - Rauf Bekiroğlu

Karanlıklar;
Ne kadar ürkütücüdür.
Çaresizliğin bataklığıdır.
İçine ğirdikçe, battıkça batarsın,
Farkında olmadan,
Yavaş- yavaş.
Bağnazlık;
Yeşil örtüye benzer,
Dünya ya gözlerimizi yapatır,
cevizin özünü,
Kabuk üstüne,
yeşil örtüyle sakladığı gibi.
Önce sakal bırakır,
Sonra yeşil sarık takarız.
Karanlık bataklıkta,
Yüce yaratanı ararız.
Battıkça batarız,
Farkında olmadan,
Yavaş-yavaş.
Gün gelir,
Gelinimizi,kızımızı,
kara çarşafa sokar, peçe takarız.
Eşimizi,
Ateşlere atarız şeytan diye.
Evladımızı elimizle boğazlarız,
Tanrıya kurban diye.
Henüz baharındaki gonca çiçeği,
Yetmişlik dedeye satarız.
Ardından,
Namus adına sadakat ararız.
Olmadı,
Beline kadar toprağa gömer,
Adalet adına,
Başına taşlar atarız.
Sonrada utanmadan,
Cenneti ala da,
Huri kızları ile yatarız.
Battıkça batarız,
Farkında olmadan,
Yavaş-yavaş.

(29.03.2009 Ankara)
(Tüm hakları saklıdır)