Yavaş Yavaş Şiiri - Yusuf Kılıç

Nerede gençliğin çağı
Eriyor bünyemin yağı
Çözüldü dizimin bağı
Geçti bahar, yazın gönül

Suları akar gözümün
Eti büzüldü yüzümün
Tesiri öldü sözümün
Tutmaz oldu dizin gönül

Kara bıyığım var idi
Kafamın eti kurudu
Dişimin çoğu çürüdü
Tükeniyor özün gönül

Damarı çıktı elimin
Kuvveti yoktur kolumun
Peltekler sözü dilimin
Bir hoş oldu sözün gönül

Uzağı görmez gözlerim
Yanlarım ağrır sızlarım
Dermandan kalır dizlerim
Yürüyemen yolu uzun gönül

Döküldü kirpiğim, kaşım
Durmadan ağrıyor başım
Esiyor tepede kışım
Hazır olsun bezin gönül

Ağardı saçım, sakalım
Sonum ne olur bakalım
Dünya handır insan zalim
Hey utansın yüzün gönül

Gülyan yaşaması hoştu
Bir aşk geldi içim coştu
Yol bitiyor kaptı, koştu
Çırpacaklar tozun gönül