Yavaş Yavaş Şiiri - Fevzi Cebe

“yavvaş yavvaş”
______tebessümle başlıyorum yazmaya
______ve anlatmayacağım herşeyi
______sanırım başaramayacağım

“yavvaş yavvaş”
______bir ileri bir geri saracağım satırlar boyunca
______________artık yabancıyız birbirimize
______________yaşayıp da yabancılaşmak
______________soğuk bir his bu
_______ içim karmakarışık bir ayna
_______ yaşamın bir görüntüsü
_______ ve gerçek değil hiçbirisi
_______ sonsuz değil
______________ yazık bir geçmiş yaşadıklarımız
______________ belki bir kirlilik
______________ ben “avutuyorum” diyemem kendimi
“yavvaş yavvaş” desende
hızlı başlamıştım
_______ nehir yatağında akar
_______ dilediği gibi
______________ cevap veriyorum kendime ve sana
______________ haklısın!
_______yavaş yavaş rengini buldu
_______ sevgi
_______ sana hatırladıkça içini ısıtacak bir onur bırakıyorum
_______ saf bir sıcaklık
_______ ya da baştanbaşa bir yalan
_______ kumsalda kurulmamış tatlı hayaller kendime

_______ ...
_______ ve ayrılışlar
_______ kabuğumu yeniliyor,
_______ dalgaların kumsalı yıkayıp çekilmesi gibi
_______ ahhh dalga sesleri, usul usul, ne çok severdim...
_______ tanrıya özenmiyorum fakat
_______ onun kadar yalnızım
_______ beklentim yok fakat inanırım mucizelere
_______“yavvaş yavvaş” yaşamaktı dileğim
_______yavvaş yavvaş gezinmek yalın ayak kumsalda
_______dalgalar gibi... boyun eğmiş
_______kumsala, denize, rüzgara, güne ve geceye
_______şu an burada yazsam da dilden vazgeçeli çok oluyor
_______söz’süz bir hayatı yaşama çabasıydı belki

23.02, rev.23.39– 01.02.2007