Yavaş Yavaş... Şiiri - İsa Kocagül

Yavaş Yavaş

Aheste bir gecede sessizce geziyorum
Aklımda siluetin yürürken yavaş yavaş
Birer birer gördüğüm taşları eziyorum
Münferit aşkın beni bürürken yavaş yavaş

Seyrime eşlik eden sadece ayak sesim
Yine bugün dorukta yalnızlığa hevesim
Tan yerine çıkacak anlaşılan adresim
Adimlarım mührünü vururken yavaş yavaş

Hicranın alacası yerleşmişti sokağa
Ellerim ceplerimde yürüyorum şafağa
Susturup mefkuremi çektim artık kızağa
Mehtabın göz yaşları kururken yavaş yavaş

Dile gelip konuşsun şu mahzun kaldırımlar
Kaç defa afakıma çakmıştı yıldırımlar
Birbirine karıştı çeyrekler hem yarımlar
Kendimi bir bütünde görürken yavaş yavaş

Zaman zaman cüretle ruhumu soyuyorum
Dökülen parçaları yerine koyuyorum
Sonsuzluğun sesini öteden duyuyorum
Çırılçıplak düşlerim çürürken yavaş yavaş

Yetişir oynaştığım gecenin siyahıyla
Varsa bile yıllardır abadım günahıyla
Ondan çıkıp buluştum selefi sabahiyla
Üzerimde gölgesi dururken yavaş yavaş