Sevdiğim insanların gözyaşında boğuluyorum..
Çaresizce eriyorlar gözlerimin önünde , çırpınıyor tüm kelimeler,
Hiç bir lügata sığmıyor acı denilen zehir
İçten içe yavaş yavaş benide öldürüyor da gıkım çıkmıyor..
Şen şakrak kahkahaların arasında vuruyor geçmiş kalbime,ardından tokat misali erimiş solgun benizlerde sendeliyor bugünler ,buğulanmış anıların gölgesinde
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta