Yavaş Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Küçük bir çocuğun ilk adımlarında
Yavaşken daha güzeldi hayatlar…
Rengarenk kurulurken küçücük oyunlar
Bulutlarla uçuşan deli rüzgarlarla
Sallanırdı iplerde; en renkli hülyalar…
Telaşsızlık; nasıl bir özgüvendir!
Gönlünde en küçük kıpırtıya uyanan
Adamlar tarlasında biçtiği emeğin
Kadınlar yiyeceği ekmeğin derdinde,
Ne güzeldir çocukluk; oyunun peşinde!
Dertten çoğu var büyüklerin zihninde:
Hiç bir şeyi tadında bıraktırmayan,
Her bir şeyin tadına bakma arzusu…
Kaçırma korkusudur aklı kaçırtan
Kendinden, çevreden, maddeden…
Kaçamadığında ölçüsüsüzlüğe kaçan,
Gerçeklerden çok fazlası lazım.
Özgürlük; ihtiyacımız olan en baştan…
Güneş hiç bir yere kaçmıyor ki!
Kendi sözüne gerçekten inanmadan
İhtiyacında kendi özüne tutunmadan
Yeri geldiğinde de gidemiyorsan yapışmadan…
Asla yavaşlayıp duramayacaksın!
Kuş hep uçmalıysa konmadan,
Aslan da öyle koşmalı durmadan…
Ya eldeki zaman ya elimizden çalınan!
Kaplumbağalar. Sizi şanslı yavaşlar!
Yarışmıyor, yaşıyor; hep kazanıyorsunuz.
Bildiğim eski ve yeni masallarda anlatılan…

Yılmaz BEKTAŞ