Yattığın Yer Olaydım Şiiri - Sedat Yıldırım

Bağrımda sımsıcak bir sevgi varken.
Taşmı yastık oldu başına yavrum.
Yavru hasretiyle yananlar varken.
Yer mi mı yatak oldu,altına yavrum.

Bunca evlat diye yananlar varken.
Her gün dualarla yavru ararken.
Yürekleri alev alev yanarken.
Kimsesiz mi kaldın çileli yavrum.

Ben evlada hasret,sense anaya.
Ben yavruya hasret,sense babaya.
Ben sevmeye hasret,sense sevgiye.
Bu yaşta mı düştü imtihan yavrum.

Çıkar savaşları,yıkmış Dünya'nı.
Kabusa döndermiş tatlı rüyanı.
Bunu yapanların yoktur imanı.
Hakkın zalimlerde kalır mı yavrum.

Bu Dünya kirlendi,insanlar kirli.
Masumlar zalimden yana çok dertli.
Başını taşlara koymandan belli.
İnsanlık sınıfta kaldı be yavrum.

Müslümanlar sessiz, zalime karşı.
Senin bu hallerin titretir arşı.
Münafıklar bozdu bir bir barışı.
Taş onlardan daha sıcak be yavrum.

Ben sana baktıkça titrer yüreğim.
Bu kötü Dünya'da nasıl güleyim.
Ölme de yerine tek ben öleyim.
Sırtındaki yükün ağır be yavrum.

Sen değil burada insanlık yatar.
Allah'ı bilmeyen şerefi satar.
Allah'ın gazabı gün gelir çatar.
Elbette hesabın sorulur yavrum.

Yazık ki ölenler hepsi müslüman.
Kalmamış kalplerde samimi iman.
Dua et kabuldür senin her duan.
Müslüman uyansın dirilsin yavrum.

Sedat derki,yattığın yer olaydım.
O minik gövdeni sarıp saraydım.
Sevgi ile kollarıma alaydım.
Dertlerine derman olaydım yavrum.