Yatsı ve Yalancı Şiiri - Betül Selcen

Aylardan Kasım, yılın sonu
Dertli başım, hisler yok oldu
Suskunluğum boğazımda bir yumru
Seni aradım, kadehler boşalıp boşalıp doldu

Geceye anlatıyorum şimdi seni, denizlere
Kıskanıyor mercanlar, ay ve yıldızlar.

Titrek ellerim resimlerine değil sigaralara gidiyor.
Loş ve boş odada son bir mum yanıyor,
Yalancılar ağlamaklı, yatsı vakti yaklaşıyor.
Hayat kapıya dayanmakta, elleri yakamda sarsıyor.

Ama ben hala seni görüyorum uzayın yansımasında.
Sen varsın damarlarımda ki her bir damlada.
Temelli bıraktıysan neden kokun hala rüzgarda?
Eğer yoksan artık neden yaşlarım seni aramakta?

Söylesene neden hayalin odamda?
Unuttuysan eğer neden siman ayda?
Sildiysen tamamen neden siluetin gizli her bir camda?

Bir yakut misali gözlerin canımı kesiyor,
akan kan yine sensin.
Bak işte serin ve ıssız yatsı vakti geliyor,
ört üstünü üşümeyesin.

Son bir kaç dize eklerdim buraya
İçimde kalan hüzünden son bir hatıra
Ne sen okuyacaksın ne ben hatırlayacağım ama
Seni çok sevdim ben her şey pahasına