YATSI Karanlığındaki ANNEM,

annem,
evin bomboştu
demir kapısı
merdiven parmaklıkları yoktu...
annem,
odana geldim
oturduğun yattığın yerleri
hayal ettim...
annem,
öldüğünde yattığın yer
babamın da yattığı yerdi
evin yıkılacak olması
beni daha da çok gerdi...
annem,
sokak lambalarının
aydınlığındaki evin loştu
o loşluktaki yüreğim
daha da hoştu...
annem,
silecek mendilim yoktu
eğildim odanın boş tabanına
ağladım doya doya
belki hayallerim canlanır diye
suladım onları yüreğimin sularıyla...
annem,
selam sana selam babama
selam olsun ahirdeki tüm dostlara
titreyen gönlüm ve gözümde yaşlarla
bu yatsı karanlığında...

Fikret Turhan-Yalova,
08.08.2015