Yatar Garibim Şiiri - Necati Ocakcı

Doğduğundan beri, çekmişti çile
Hiç yüzü gülmeden, yatar garibim
Dost için ölürdü, düşse de dile
Sayısız ilacı, yutar garibim.

Besledi, büyüttü, çok şeyler gördü
Her türlü zorluğa, göğsünü gerdi
Hak vaki olursa, bitecek derdi
Ateşi kırk oldu, tüter garibim.

Çoluk çocuğuna, aldı da aldı
Hayat denen yükün, altında kaldı
Şimdi de, Azrail, kapıyı çaldı
Çırpındıkça dibe, batar garibim.

Dost, ahbap, akraba, bekler başında
Bir ayağı kabrin, binek taşında
Bir hesap etti tam, yetmiş yaşında
Ölümlere kafa, tutar garibim.

Sakınmadı asla, canla etini
Bu yüzden ederler, övgü methini
Bir yandan diyorlar, al emanetini
Bunları duyunca, biter garibim.

Nafaka peşinde, çalıştı, koştu
Kazandı, kaybetti, yine de coştu
Denizleri geçti, dağları aştı
Ölüm vadisinde, yiter garibim.

O şimdi yatakta, gözleri gökte
Cana nokta koydu, kalbine sekte
Her şey fani yazar, senetle çekte
Getirilen suyu, iter garibim.

Maziyi yaşadı, şöyle bir saydı
Ecelle nikâhı, ezelden kıydı
Artık düşülecek, nüfustan kaydı
Dünyayı bir pula, satar garibim.

Nerdeyse asırlık, çınar gidiyor
Diller Allah, eller; elveda diyor
Necati başında dua, ediyor
Ahretin olmasın, beter garibim,
Çektiğin çileler, yeter garibim.

Necati Ocakcı