Gönül bahçemizdeki, güllerim soldu
Kırık olan bu kalbim, acıyla doldu
Kahpe felek durmuyor, saçımı yoldu
Geriye kalan, tek sen varsın sevdiğim
Düşer isen çıkılmaz, derindir kuyu
Belli olmaz, her insanın huyu suyu
Ölmeden çıkmaz imiş, insanın huyu
Geriye kalan, tek sen varsın sevdiğim
Gönül bahçesinde, tomurcuklar açtı
Zalim felek koparıp, etrafa saçtı
Hep vurdu ensemize, neşemiz kaçtı
Geriye kalan, tek sen varsın sevdiğim
Doktor gelip, derdime çare bulmuyor
Kalpteki acımı, dost bile sormuyor
Çektiğim çileyi, hiç kimse görmüyor
Geriye kalan, tek sen varsın sevdiğim
(0860) Kasım 2009
Midayet Kara
Kayıt Tarihi : 5.5.2012 23:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!