Yatağında ecesiz yatacaksın krallar gibi

Hayatta iken
Farkedemiyoruz;

yürürken uzundu gece
inceden efkar
taş kırardı böğründe
yol yordamsız
dikenli-dikensiz
asfalt-parke
bilumum;
toprak yollarında sereserpe.

Gözümüzün önünde güzellikler serhoş.

Varabilseydim farkına,
birde;
kemanın verdiği sesi alabilseydim eğer!
asırların, çınara tanıklığını görecektim rüzgarlardan.

Onlarki! bilir;

güneş-gülümserken
Yağmur-çiselerken

bahar
erdemler
dostluk bile; farkedilmediklerinin vefasızlığına isyan etmediler.

Vebalini kim taşır
kim ne der.

kulaklarını tıkar
gözlerini yumarsın.

Bakmışsın bir şiirin kollarında uyumuş kalmış güzel,
güzellik; uykusunda mışıl mışıl.

Dilberim,
bilge doğa tazeliğini koruyor,
koruyacakta.
Korumuş;
kol kanat germiş;
kanatlanmayan kumrular seviştikçe akasya dalında
imren;
bak!
köklerinde karıncanın çabası.

Ömre bedelsiz; Leylek lal lakla geçer
Ay(lak) ay(lak) yürü/meler-aşk(sızlar) yolunda.

Boşu boşuna kollarında şiirin.
Farkında olamıyacağız ölümün.

Güneş;
aniden simsiyah gözbebeğimizin içinde

Bakışların önünde görünmeyen
eceli kaza.
Eceli müsemma olacak yaşamak bize-Vedasında..

Ve dahasında;

Yatağında;
ece'siz krallar gibi yatacaksın.
Geride;
kaç güzel, ruhuna beddua okuyacak

Kaç(ma) güzel gözümün önünden,
diyemiyeceksin.

Uyanmıyacak ki güzellik-uykusundan.