Yatağına Sığmayan Sel Şiiri - Nihat Malkoç

Doğdu güneş misali, geldi Mehmet Akif’im
Yatağına sığmayan seldi Mehmet Akif’im

Düşünürdü, şairdi; baytardı, muallimdi
Vefalıydı dostları, düşmanları zalimdi

Karanlıklar üstüne bir güneş gibi doğdu
‘Korkma’ dedi millete, korku hissini boğdu

Güllere sevdalıydı, gonca gül veren bağdı
Söz konusu vatansa yüreği yanardağdı

Bir elinde ak kalem, öbür elinde Kur’an
Millet için koşturdu, rahat etmedi bir an

Serdengeçti misali cephelerde savaştı
İslam ümmeti için nice engeller aştı

Zifirî gecelerde yolumuz(d) a ışıktı
O Mecnûnlar misali, vatanına âşıktı

Hakikatin şulesi, Hakk’a sadık bir kuldu
Mütevazı hayatı topyekûn bir okuldu

Kırdı metanetiyle esaret zincirini
İmanla arındırdı yüreklerin kirini

İnsanlığın vicdanı, şahlandırdı milleti
Gönüllerde muhabbet, imanıydı serveti

Bu yurdun Mecnun’uydu, Leyla’sıydı bu vatan
Akif’ten haz almaz ki mukaddesatı satan…

Hakk dışında hiçbir güç eğemedi başını
Vatan millet aşkıyla akıttı gözyaşını

Gözü yoktu mal mülkte, onurdu sermayesi
Dik başının tacıydı Müslümanlık payesi

Çanakkale, Akif’in alperenler otağı
Serdengeçtiler yurdu, kahramanlar yatağı

Can buldu kaleminde Çanakkale mahşeri
Hakk’ın nurlu yoluna davet etti beşeri

Gönüllere yazdırdı o şerefli adını
Safahat’ta resmetti ilahî maksadını

Üç bucuk nazma gömdü ömür sermayesini
Her şeyden üstün tuttu insanlık payesini

Sildi mısralarıyla yüreklerin pasını
Miras bıraktı bize şiirin en hasını

Hissiyatın gözesi, Safahat’ı ak pınar
Yokluğu ateşte köz, gönül hasretle yanar

Gömdü acılarını toprağın harimine
Istıraplar karıştı efkârının demine

O aydınlık yolunda yürür Asım’ın nesli…
Seni kutlu yol başçı görür Asım’ın nesli…

Kardelendin kış vakti, bahar geldi gül açtın
İdrake düşen ışık, başlarımızda taçtın

Zalimin karşısında çelikten duvardın sen
Mazlumların yanında gece gündüz vardın sen

İman mürekkebini doldurunca kaleme
Dağıldı karanlıklar, ışık saçtın âleme

Düşmanların topları ateş kustu, kudurdu
Taceddin Dergâhı’nda sözler kıyama durdu

Hakk için çarpar yürek, inletir yeri, arşı
Kadın-erkek, genç-yaşlı okur İstiklal Marşı

Senden gençlere kaldı Safahat kutlu miras
Ötelere göç ettin, yüreklere çöktü yas

Sırat-ı Müstakim’de ufuklara yol aldın
Sonsuzluk uykusuna her fani gibi daldın

Süsler gönül köşkünü İstiklal Madalyası
Büyür yüreğimizde ‘Milli Şair’in yası

Sonsuzluğun kalbine, bir yolculuğa çıktın
Tükendi son nefesin, ten sarayını yıktın

Ölümünün ardından kalem ağıtlar yazsın
Sevgin öyle büyük ki yüreklere sığmazsın

Ölüm bahar ülkesi, ruh gitmeyip neylesin? ...
Millî Şair Akif’e Allah rahmet eylesin…