Zembereğini kopartmış şu saat!
Dolu dizgin koşuyor, al bir at!
Hiç bakmıyor, ne öne; ne arkaya,
Başı sert, gemi de almış azıya,
Nasıl olsa, dün geçti, kaldı mazide.
Akrep, yelkovan, saniye; peş peşe,
Bir birini kovalar; akıl ermez bu işe,
Kar erimiş, su arkın içine düşmüş,
Dönmez bir daha, dağın zirvesine…
Güneş, ay, yıldız; saman yolu.
Gün uzun, yaşar o, çocukluğunu,
Üç günlük dünya, ufukta silinir!
Karanlık çöker çalar yat borusu.
Ranza yok, döşek şu kara toprak!
Kim bilir, bu nuyku ne kadar sürecek?
Hayal’im! yine Deniz’in dibine daldın,
Dalgalarınla, aklımı başımdan aldın!
Derin uykudan, kâbusla uyandırdın
11.04.2012
Necati KavlakKayıt Tarihi : 11.4.2012 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!