Yastıktan, Karanlık Mısralara

Gülmek nedir bilmedin
Islatma bâri, sırdaşım yastığımı
Sevilmek nedir bilmedin
Hep sevmekle yoruldun ey gönlüm
Karşılık bekledim yıllarca
Sevgiyle baktığım o gözlerden
Ve;
Sen çıktın karşıma
Kaybolan, boşa geçen yılların özlemini
Derinliklerinde duydum gözlerinin
Öyle bir yol ki hayat: İlerisi gerçek
Dönüşü, an bile olsa yetecek!
Çaresizdim….
Sonunda, daldım rüyalara
Çıldırmamak için sığındım hülyalara
Ve;
Orada buldum; Sevgiyi, Sevgiliyi
Yorgun bir ağaç dalından seyrederken denizi
Islandı mendilim, anlatırken gurûba sevgimizi
Göz göze bakıştık saatlerce sessiz
İsmini kazıdığım ağaçlara seslendim
Dağlara sokulan denizlere haykırdım
İsmini!
Akşamın sessizliğini bozdu bak, isyanım
- Tanrım! Yine mi rüyadayım?
O gerçek ki, düşte bile korkutuyor.
Ve,
Sen olsan, şimdi benim yerimde
Çıldırmak mı istersin, gerçekle?
Yoksa sende gözlerini kapar
Rüyalarda hülyalara dalar
Kaybolan, boşa geçen
Yaşanmamış yıllarını mı
Ararsın! ŞU GERÇEKTE? (1984)