Kafayı koyacak yer bulamayanlar,
Bu devirde yastıkla konuşur olmuşlar.
Pamuk adam sessizce dinliyor sizi,
Kimileriniz de duvara döküyor içini.
Aklınız dolaba mı saklandı gece gece,
Kalbiniz yorgan altında mı sessizce?
Soğuk için değil battaniyeyi sadece,
Kaçınız saklanmak için çekiyor üstüne?
Söz geçmiyor artık ne akla ne kalbe,
Düşler bile sığmıyor artık geceye.
Kendi iç sesinden kaçanlara bahane,
Kaçış yok artık, yüzleşmek düşer bize.
Yastığa dökülür, akar gözlerin sitemi,
Sessiz çığlık olur içte gecenin gizemi.
Hani bu gece ayna tuttunuz yüzünüze,
Kendi gölgeniz darılmasın artık özünüze.
Kayıt Tarihi : 8.10.2025 16:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kendi vicdanından kaçıp susanlar için yazılmış bir şiirdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!