Yastık olmaz bu vicdandan Şiiri - Umut Arık

Özünü gizleyip bir kabuğa sığdıdırdı
Gizini bıraktı bir kenara baktı etrafına
Çıkardı diğer yüzünü bıraktı usulca yere
Yere baktı ve yüz yüze kaldı diğer yüzüyle
Bu  ben miyim diye geçirdi içinden
Yoksa şu mu benim diye  döküldü dilinden
Usanmışlığını aldı çıkardı cebinden
Diğer eliyle anılarının bir kenarından tuttu
Beyninde geçmiş dönüp dönüp duruyordu
Baktı tekrar etrafına aldı heybesini sırtından
Oydu ipini usulca çıkardı önce vicdanını
Öylece baktı,  yok yastık olmazdı bu vicdandan
Attı vicdanını bir kenara derinlerine baktı bu sefer..
Yüreği geldi eline uzunca baktı şöylece
Cefalardan çok sefalar işlenmişti yüreğine
Haz denizinde yüzmüş bir yüreği andırıyordu bu  yürek.
Dokundu tekrar yüreğine buzdan bir parçaydı sanki...
Hüzün sardı her tarafı bir an ve tuttu yüreğinden ve  fırlattı onu da bir kenara...
Tekrar soktu elini heybenin içine
Gelmedi bu sefer hiçbir şey eline
İki yaş süzüldü gözlerinden
Ve kendisiyle konuştu iki cümle döküldü dilinden...
Koskaca bir hayat bu dedi güzel olan her şeyi biriktirmek için...
Ve sordu kendine koskaca bir hayattı  bu neyim var her şeyden geriye kalan...
Neyi vardı evet koskaca bir hayattan geri kalan
Kirli bir vicdan ve buzdan yontulmuş bir yürekten baska...