Yastık Ayıcık Şiiri - Naki Aydoğan

Yastık Ayıcık

Soğuk bir kış günü
Dışarıda kar yağıyor
İş güç durmuş
İnsanlar karla uğraşıyor
Sinan eline aldığı
Kar topağını elinde sıkıp,
Kartopu yapar
Yere düşürür yuvarlar
Ve kocaman bir kartopu olur
Sonra bir arkadaşı gelir
O da bir kocaman bir kartopu yapar
Sonra Sibel gelir
Yaptıkları kocaman kartoplarını üst üste korlar
Pazardan gelen bir komşuları
Onlara bir havuç verir
Bunu burun yapın der
İkide kömür parçası bulun göz yapın der
Kardan adamınız olsun der
Mahallenin ortasında meydanda
Şimdi bir adam durur
Kardan adam

Meydana bakan evlerin birinde
Bir teyze camdan bakıyor
Ve olanı biteni izliyor
İnsanlar var oldukça var ediyor
Çocuklar bile karla oynarken
Kardan adam yapıyorlar

Sabiha teyze
Allah Allah der ve perdeyi çeker
Karanlık çökmek üzerdir
Sonra eline aldığı yastığı onarırken
Eline iğne batar ve can haviyle
Yastığı elinden fırlatır
Yere saçılan pamukları toplarken
Çocukların kardan adam yapışlarını hatırlar
Ve tekrardan eline aldığı yastığı
Öyle bir tamir eder ki
Bir ayı yavrusuna benzetir
Ve yastık ayıcığı oturma odasının
Başköşesine kor

Sabiha teyzenin askerden gelen oğlu
Sevdiği kıza bu ayıcığı hediye eder
Gelin gelen bu kız
Çocuklarına ayıcık yapmaya devam eder
Ve bir gün kocası
Ayhan, kocaman bir ayıcıkla evden çıkar
Ve bir oyuncakçı dükkânına gider
Elindeki ayıcığı göstererek bundan yapsak satılır mı?
Der.
Pelüş ayımı der.
Ayıcıkların bulunduğu reyonu gösterir
Ve buraya bir koyalım der
Pelüş ayıların içinde yastık ayıcık
Satılır.
Ve yerine yeni bir yastık ayıcık yapılır
Kardan adam gibi yastık ayıcık ta
Boşlukta kendine bir yer edinir.
Doğadaki hayvanların figürü
Çocuklarımızın elinde birer oyuncak
Bir soğuk ve karlı kış günü
İnsanın figürü dışarıda meydanda bir kardan adam
Kardan adam yapma oyunun oynayanda çocuklardır
Çocuklarımız geleceğimizdir
Gelecekten bize neler getireceklerdir.