Başımı en çok ona koydum
Palavra gerisi en çok onunla mutlu oldum
Geceleri kavuşmak için işten caydım
Geleceğimle beraber onunla kayboldum
Onunlaydım güneş doğana kadar
Bütün her şeyimi onunla ettim imar
Rüyalardan ibaretti dahası da var
Bıraktım her şeyi onunla buldum
Ondan ayrılıverince her şey bekler beni
Off şimdi yıpratmam gerekir bedeni
O zaman gördüm gerçekten güleni
Baktım da şu durumuma ben de güldüm
Fark ettim ki alışmışım ağzımda bir emzik
Uyu demişler bu beden ezik mi ezik
Kolay kazanılmıyor ömre yazık
Ben yeni fark ettim bildim
Kayıt Tarihi : 28.1.2008 21:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Alper Durmuş](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/28/yastik-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!