Yastığım Taş Oldu Yorganım Diken

Yağmurda yaşta kör pınar başta
Karatlının belen karşı yamaçta
Armut koyağı ala dayı gardaşca
Asırlardır bakar ovasına düzüne

Estikçe başında memleket sevadası
Okşadıkça saçlarımı hasret vebası
Harmanlanmış arzularım baş belası
Üç beş yaşlı kimse bakmaz yüzüne

Güftesiz bestesiz yazdığım şiirler
Yıkık dökük bacası dumansız evler
İnsanı gitmek ister köyü sevenler
Hasretti kara çıkmaz gün yüzüne

Gurbette ahlar vahlar arşa yükselir
Dereler feryat eder dağlar ses verir
Yüzyıl değil binyıl yaşasan az gelir
Dağında taşında pınarların başında

Bir tek ben değilim hasretini çeken
Utanıpda saklı gizli göz yaşı döken
Uyku tutmaz yastık taş yorgan diken
Sabaha kadar batar gözüne gözüne

Salimder ki gecem gamlı keder yaslı
Kilit vurulmuş kapılara açılmaz paslı
Su içtiğimiz kap kalaylı bakırdan tasdı
Dönermi dersin bu millet birgün özüne