Yastığım Kara Serili

Verecek bir şeyim artık kalmamış
Can! Karda, kışta
Ölümün avuçlarına yakışır...
İnce bir kaş gibi öldüren bakış
Elmas gibi narin ince bir burun
O vahalara açılan ağız, ince dudaktan
Alev alev dökülen ölüm;
Bir kadın gibi gelme üstüme.
Son, dediğin vakit!
Biter bende o mehveş yüzün
Bu can artık buzlara teslim
Yorganım, yastığım kara serili
Çoktandır seni böyle bekledim.
Beklenen gelmeyince, nasıl bir telaş sardı içimi...
Acılar tutmuş hepsi bir köşe
Hepsi bir yerden vuracak beni.
Ayazı, kışı bekler akşamı
Hele düşsün zemheri soğuk!
Cana her yerden çöken çakallar
Düşer taze, etin derdine.