Yasta Karaelmas Şehri Yine

Yine ateş düştü yüreklere
Hüzün çöktü karaelmas şehrine
Bir karabulut ki kömürden daha kara,
Öyle bir acı ki gönülleri dağladı bu yara
Madencilerimizin kaderimi bu
Yıllar geçse de hep aynı senaryo
Bir patlama, bir göçük
Ve onlarca maden şehidi
Hiç değişmedi bu yazı
Geçmişte aynıydı bu günde aynı
Ekmeğini, yerin yüzlerce
Altından çıkaran, emek işçileri
Kara elmasa can veren o nasırlı eller,
Simsiyah gözler, yüzler alın terinin en karası
Bir haber geliyor ansız
Şehit oldu Ahmet’i, Hasan’ı, Mustafa’sı
Bu acıya hangi yürek dayanabilir
Analar, babalar, eşler, çocuklar ve dahası
Herkes bir şeyler söyleyip geçer gider,
Zaten olan olmuştur ne fark eder
Ateş sadece düştüğü yeri yakar
Aileler yalnızca acı çeker
Nasıl olsa olanlar
Bir süre sonra unutulur yok olur
Ve bir sonraki felaket haberiyle
Tüm kara elmas yine yasa boğulur