hayat_
çatal dilli iğnesiyle sınarken
bir ucunda süslü sözler
diğer ucunda iştahlı ağızlar
ölü taklidinde solucan soluğu
koru kendini çocuk!
aç balıklardan
sinsi ve madensi bakışlardan
göz dikecekler bir gün
düş terlerine senin de
kötülük altın devrini yaşıyor
kapsama alanında kör bırakma gözlerini
sakın!
yorgun ve ihtişamlı bir ağrıdan geçecek
çatlakları nasıl sıvanır acının
öğreneceksin
demirin özgül ağırlığını yükleyecekler omuzlarına
orada bi dünya mutsuzluğun kızarmış mührünü
en çelimsiz mumların doğurduğu
bir alevde yok oluşu
yaşamak ne uzun bir kelimedir tümleciyle dalaşan
orada katil bir özneyi
uçurum ağızlı bir bahaneyi göreceksin
kim bilecek
kim görecek
gövdendeki isyân parkını
İskânı kefen karası yalnızlığının derdini
oyun oynayacaklar
trajik bir gevezelikle örtecekler üstünü
hiçbir değeri kalmayacak kuşkunun
bir yalan saplanacak üstüne sorgunun
bilmeyeceksin
şu göklerden sarkan ipliğin şarkısını dinle
şu yemin edilen incirin
zeytinin kalbine çakıl
güneşini öp
ayın çiçeğine sarıl
sakla kendini
sütsüzlerin sabahından
simsiyah bir şehir masalı var orada
acıyla dolu tuzaklar
ve güneşi düşük hikâyeler
kederine dayanamazsın sen
uyan artık kargaların rüyâsından
helalle yıka yüzünü
kim kimin imdadına sebep oluyor
belli değil
şimdi gel
mersiyeler üzerine dizilmiş katlardan birer birer çık
ve hayretle seyret kül tepelerini
-
Kayıt Tarihi : 31.10.2022 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir bir koparıldılar ana babalarından kardeşlerinden ya can verdiler ya öksüz yetim kaldılar
dünyanın kahrı küçücük omuzlarına yüklendi
hangi can dayanır ki bunca kıyamete
hangi ana babanın gözyaşı kurur ki zamanı susturamadan
hayat dediğimiz iki dudak arası nefes bilemedin küçüğüm
cennet kucaklasın sizleri artık
Saygı ve sevgiler Sayın Boran
:((
Çok teşekkür ederim Yasemin hanım.
Sevgi ve saygılar
-ki ne gelecek başa...
İç açıcı bir tablo yok maalesef çocuklar için...
Oysa yeşil, mavi...
Bir hayat bırakılmalıydı çocuklara...
Tebrikler
Kesinlikle Bekir şairim ..
Çok teşekkürler güzel yorumunuz ve değerli ziyaretiniz için..
Aslında bilmeliyiz;
bir çocuğu ne mutlu eder,
ona nasıl değer verilir,
nasıl var olmasına yardımcı olunur....
Peki neden yapmıyoruz?
Neden değersizleştirip
Kıyaslamalarla
Yok saymayla
Onun sahibi gibi davranmayla
Her türlü şiddetle yetiştiriyoruz.
Anne baba olmaktan bahsetmiyorum,
Gördüğümüz tüm çocuklar bizim emanetimiz,
Genç, yaşlı, evli bekar olalım.
Biz bi kendimizi sorgulayalım bence, ne kadar
SAMİMİYİZ?
Bir çocuğun gelişimindeki en büyük faktör çevre dijitalizm maalesef .Evet, birinci öncelik ailedir ama belli bir yaşta sonra çevre dijital terör devreye giriyor ve çocukları etkisi altına alıyor .Tüm çocuklar bizim emanetimiz, geleceğimizdir..sahip çıkmak gerekiyor ama yetersiz kalıyoruz .
Çok teşekkürler sayın Gün Işığı değerli ziyaret ve yorumunuz için...
Işığınız sönmesin hiç.
Çocuk olmak zor bu zamanda Kerem can.
Vahşi çıkarların açtığı yaraların üstü!
İlkel bir zenginliğin katlettiği "yaşını bilmeyen çocukların" ahı, öyle kolay çıkmaz!
Süslü laflar,
Ağdalı ağızlar üstünü örtmez yoksulluğun,
Haksızlığın,
"Sesi kısılan" özgürlüklerin yerini bol vaatli yalanlar tutmaz,
Bu düzen kendini aklayamaz "algıyla",
Boyalı balonlarla!
Hele o çocuklar,
Git gide "küçülen",
Zamansız büyüyen çocuklar!
Şiirin dili işte...
Şairler var iyi ki...
Tebrikler Ramazan Bey...
Eyvallah Mustafa hocam ..
Çocukların küçükken çektiği acılar, zorluklar, karşı karşıya kaldıkları bir takım durumların travmasını atlatması kolay olmayacak..Büyüdükçe ôğrenecek bazı şeyleri..büyüdükçe isyan edecek dünyaya .ve büyüklere..
Çok teşekkürle hocam güzel ve manidar yorumunuz için..
Selam ile.
TÜM YORUMLAR (7)