Karagözlerine
hüzün karası düşmemiş.
ocakbaşı isi
hamur teknesi
yufka sacı üç ayak şimdi bastonuyla
Omuzunda yorgun yük çökmüş
sırtı bu yüzden kambur.
üstünde demode eski erkek ceketi siyah krovaze
ihtimal ki dededen kalan.
belli;
üstü gelmiyor kesilmiş adetten.
çatal iğneyle tutturulmuş önü.
Ellerini;
hiç ayırmadı birbirinden yumruktu
sağında solunda sımsıkı
bırakmadı yakasını yalnızlığın.
Gözü karaydı
eski torpak
kara gözü katarakt
buruşmuş yüzünde yıllar saklıydı
yalnızdı; yanında gelin
oğul balı dizinin dibi.
Ölüme direnmesinde tedirginliğinde haklıydı.
Aksi mi aksiydi hay allah.
O nine çok,
ama
çook yaşlıydı..
Kayıt Tarihi : 27.2.2009 13:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!