Yaşlılık Şiirleri Şiiri - Nurullah Can

Sabah,yatakta

Odamda solgun bir gün ışığı
Uyanmak istemiyorum dünyaya
Uyumak sonsuz saatlerin yalnızlığına
Sonra bir ilaç bir ilaç daha

Kuşluk vakti,bahçe

Yaşlılık ne zor şeymiş diye mırıldanıyorum
Acıyla gülümsüyor yorgun bakkal
Gazeteyi okuyorum ölümler ölümler

Öğle,Bahariye

Martılar çığlık çığlığa defne yaprakları
Ben bir köşedeyim kitaplarım sessiz
Uğulduyor yüreciğimin tapınakları
Bir aziz olmalıydım ben ya da bir derviş

İkindi,sokaklarda

Eve dönüyoruz bütün kuşkuları terk edip
Sorsalar haykırırdım diyor peygamberliğimi
Ben odamı düşünüyorum o Babil bahçelerini

Akşam,ev

Korkak bir şairim ben. Ova rüzgarlarında
üşüyüp şiirlerini erzak torbasında unutan
bir zavallı. Mahzun eşyalar gibi yalnız
Unutulmuş kasaba yolları gibi ıssız

Gece yarısı,tavanda depresyon böceği

Uyusam yine bir rüya görsem
Uyansam o sonsuz Arkadya çayırlarında
Elimde serseri bir kargıyla koşsam
Takılsam yine çılgın rüzgarlarıma