Eski dükkânlarla, cicili bicili tentelerle çevrelenmiş
Küçük bir boyalı meydan var içimde.
Ve dükkânların önünde oturup sigara içer, güneş içer,
Bluzlarının yakaları açık yaşlı adamlar.
Düşüncelerimdir benim o yaşlı adamlar:
Ve her akşam gelirim onlara,
Tedariklerini sessizce boşaltan ve gıcırdayan bir at arabasında.
Doldururuz ince pipolarımızı ve laflarız,
Ve içimize çekeriz meydanın merkezindeki solgun çiçeklerin kokularını....
Güçlü erkekler, çınlayan ve damlayan kadınlar, ciyaklayan çocuklar
Geride bırakırlar bizi, ya da dükkânların içindeler.
Selâmlarlar dükkan sahiplerini, ve dokunarak şapkalarına ya da alınlarına beni....
Bir akşam dönmeyeceğim ahalimin yanına.
Maxwell Bodenheim (1892-1954, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 23.2.2009 01:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Old Age by Maxwell Bodenheim In me is a little painted square Bordered by old shops, with gaudy awnings. And before the shops sit smoking, open-bloused old men, Drinking sunlight. The old men are my thoughts: And I come to them each evening, in a creaking cart, And quietly unload supplies. We fill slim pipes and chat, And inhale scents from pale flowers in the center of the square.... Strong men, tinkling women, and dripping, squealing children Stroll past us, or into the shops. They greet the shopkeepers, and touch their hats or foreheads to me.... Some evening I shall not return to my people.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!