Yaşlılık Düşünceleri Şiiri - Nevzat Dağlı

Ömrümün sonbaharı kışa hevesleniyor,
Ortalık soğuk kesti, üşüyorum günbegün.
Dilim dönmüyor artık, bir garip sesleniyor,
Elden, koldan, ayaktan düşüyorum günbegün.

İhtiyarlık başladı, gözümün feri gitti,
İlerlemek isterken ayaklar geri gitti.
İnsanlık kayıp oldu, masaldan peri gitti,
Umudun mahzenini deşiyorum günbegün.

Toplumun değerleri gittikçe aşınıyor,
Daha dün çağdaş olan geriye taşınıyor.
Bir yerlerde üst akıl bir garip düşünüyor,
Olanlara bitene şaşıyorum günbegün.

Çember sakal bırakan, Araba özeniyor,
Kızda moda değişti, çarşafla bezeniyor.
Kimisi üretmeden bol para kazanıyor,
Ben iğneyle kuyuyu eşiyorum günbegün.

Ulema geçinenler düşman oldu kadına,
Eve kapatıyorlar yasak geldi adına.
Aydını susturmanın doymuyorlar tadına,
İçime ata ata şişiyorum günbegün.

Okul sanki medrese, sustu üniversite,
Bilim bir adım bile gitmiyor ite ite.
Adalet katılmıyor hiçbir haklı tespite,
Hukukun yarasını kaşıyorum günbegün.

Her gün ahkâm kesiyor diplomasız zırcahil,
Diyanet konusunda kendini görür ehil.
Sapık düşüncesine çocuğu eder dâhil,
Çiğlere bakıp bakıp pişiyorum günbegün,

Karga gibi ötüyor medyanın bülbülleri,
Dikensiz sever oldu yandaş olan gülleri.
Kurulan havuz taştı, andırıyor gölleri,
Daha da taşsın diye işiyorum günbegün.

İnsanı küstürüyor böylesi bozuk düzen,
Ne yazık biz de olduk hayırı şerri süzen.
İyilerle yeni bir hayat kurarım bazen,
Gittikçe kötüleri boşuyorum günbegün.

İyi, güzel, doğruya varıp bulaşmak için,
Ahlâksız yalancıyla gidip dalaşmak için;
Şeytandan uzaklaşmak, Hak’ka ulaşmak için,
Hayalimde, rüyamda koşuyorum günbegün.

Sabretme konusunda daha çok erginleştim,
Bizi anlamayana birazcık kırgınlaştım.
Hırsızlara, zalime karşı çok durgunlaştım,
Bazen böyle yavaşça taşıyorum günbegün.

Eskiden haksızları, haklıya katamazdım,
Hemen karşı koyardım, acı söz yutamazdım.
Gençken böyle değildim, kendimi tutamazdım,
Öfkemin hep üstünden aşıyorum günbegün.

Beni çok şaşırtıyor, günler bir başka gelip,
Kimi gün ışık böyle oynuyor meşke gelip.
Sevenlerden güç alıp, bilinçle aşka gelip,
Arada bir gençleşip coşuyorum günbegün.

Haklılar hep yenilip, morarıp kalmayacak,
Mevsim bahar olacak, sararıp kalmayacak.
Karanlıklar hep böyle kararıp kalmayacak,
Kalbime ‘Nur’ düştükçe ışıyorum günbegün.

Nevzat yaşlandı artık, kemale erişiyor,
Gençlerden uzak kaldı, akranla görüşüyor.
Güçlüden korkar oldu, kendiyle vuruşuyor,
Biraz da utanarak yaşıyorum günbegün.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat