Yaşlılık Şiiri - Basri Kürkcü

Saçlarım ağardı geliyor vakit yavaş yavaş
Bedenim yorgunlukla harap olmuş bir ayyaş
Eh epey vaktim doldu tenim aldı epey bi yaş
Yaşlılığı artık tanımaya başlıyorum

Yürümekte güçlük çekiyorum eski ben nerede
insanları gözlüyorum yaşlılık denen pencerede
Ağır basıyor artık yaşlılık ömür terazisinde
Yaşlılığı artık hissetmeye başlıyorum

Hiç dermanım yok nedir bu yorgun halim
Neden yavaşlamak ta durmak artık kalbim
Yok hiç bir isteğim, arzum veyahut hayalim
Yaşlılığı artık anlamaya başlıyorum

Ömür bir yoldu yürüdüm uzunca vakit bu yolda
Artık vaktim doldu bildim tenim kalmaz canda
O gün gelip ben ölünce gözlerim kapandığında
Yaşlılığı unutmak istiyorum

Tendeki nefes sayılı vakit gelince herkes ölecek
Hak teâlânın huzurunda hakk'a hesap verilecek
Şu fani dünya bilmem hangi fanı cana kalacak
Ölümü tatmak istiyorum

Kalmaz dünya hiç kimseye her ruh ölümlüdür
İşte o vakit her ruh için Hakk'ın Hakk günüdür
Ameli kötü olana ahiret elbet ki zulümlüdür
İyi bir amelle ölmek istiyorum