Yaşlılık!. Şiiri - Seyfet Bozçalı

Yaşamından bunca zaman geçmişken,
Geldi beklenmeyen anda yaşlılık!
Akranlar, ahbaplar, dostlar azalır,
Yalnızlığa mahkum olur yaşlılık....

Çok zor imiş yaşlanmanın halleri,
Cildi andırıyor susuz çölleri.
Artık tutmaz ayakları elleri,
Güçsüz bir köşeye atar, yaşlılık! ..

Doğruyu söylersen, sözün kesilir,
Bir şeyler istersen, surat asılır,
Zaman, zaman yiyeceğin kısılır,
Muhtaç bir halde bırakır yaşlılık! ..

Olursun ışığı azalmış lamba,
Bulur hastalıklar kalp, mide, afra.
Hastalandım dersen ederler tafra,
Sevgi, saygıya hasrettir yaşlılık!.

BOZÇALI o yolda yürür gibiyim,
O halde kendimi bulur gibiyim,
Rüyamda geçmişi görür gibiyim,
Salih kulsa huzurludur yaşlılık!.