Yaşlılık Şiiri - Abdulkadir Turğut

Yaşlı adam doğruldu
Zorlukla yürüyordu
Kendisi gibi yaşlı
Ve hasta karısına
İlacını içirdi
Ve sonra da oturup
Derin bir iç geçirdi
Gözlerinin önünde
Canlandı koca ömrü
Bir akarsu misali
Akıp geçmişti zaman
Çocukları büyümüş
Uçmuşlardı yuvadan
Her gün yaşlı gözlerle
Yolu gözlüyorlardı
Bir gelen olur diye
Evde bekliyorlardı
Dişleri dökülmüştü
Belleri bükülmüştü
Kulaklar ağırlaşmış
Gözler zayıflamıştı
Artık işlerini de
Göremez olmuşlardı
İkisi de adeta
Hayattan bıkmışlardı
En kötüsü yalnızlık
Bir karabasan gibi
Çökmüştü üstlerine
Bir bayram günü erken
Umutla beklerlerken
Birden bir zil duyuldu
Bu çalan telefondu
Birden heyecanlandı
Telefona uzandı
Bu arayan oğluydu
Bayramı kutluyordu
"Bayram tatili için
Bodrum'a gidiyoruz
Çok çok selam ederim
Elinizden öperim "
Yaşlı adam yavaşça
Bıraktı telefonu
Ağlamaklı olmuştu
Konuşması ses tonu
Telefon eden kimdi?
Diye kadın seslendi
Arayan oğlumuzdu
Gelmiyorlarmış, dedi
Yaşlı adam çaresiz
Uzandı yatağına
Ve teslim oldu sessiz
Yüce Yaradanına
Bu kıssadan bir hisse
Alalım kendimize
Bir an için gidelim
Ötesine yılların
Kendimizi koyalım
Yerlerine onların
Her zaman yaşlıların
Değerini bilelim
Arasıra uğrayıp
Ellerini öpelim