İhtiyarlık Şiiri - Nevzat İncedere

Bitmeyecek sandım gençlik yılları
Geçti gitti ömrümün güzel çağları
Çözüldü dizlerimin derman bağları
Geçen o günlerimi arar olmuşum
Görmezden gelmiyor bu ihtiyarlık

Yıllar verdi kucağa torun, torbayı
Tamah çeker sadece çayı, çorbayı
Söylemez sormayım o son vedayı
Hazırlandık giymeye beyaz urbayı
Ömür tüketirmiş deler bu ihtiyarlık

Görmüyor gözlerim artık uzağı
Sezmiyor hislerim elde çomağı
Titriyor ellerim tutmaz bardağı
Etten duvar olmuş çene çanağı
Hiç aman vermiyor bu ihtiyarlık

Tutmuş yakamdan çekiyor mekan
Ne zaman bıraktın nede bir imkan
Kalmadı mecalim yetmiyor derman
Buna nasıl dayanayım ay ihtiyarlık

Büküldü belim doğrultmaz beni
Taşımaz bacaklar artık bedeni
Bir güven vermiyor bu ihtiyarlık
Artık gel, gel diyor çağırır beni
Doldurdun vadeni der ihtiyarlık